Het moment missen (2005)

×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 198 niet laden

MOMENT GEMIST

Toen ik misdienaar was, lang geleden, was er in Heer  een strenge pastoor. Ik herinner me een bruidspaar dat gratis wilde trouwen in de doordeweeks mis van half acht. De twee arriveerden te laat. Pas na de offerande knielden ze op de trap van het altaar. De pastoor draaide zich om en zei vriendelijk doch beslist: ‘Komt u morgen maar terug.’ Na de offerande vond hij de mis ongeldig. Ze hadden het moment gemist.
Dat is tegenwoordig anders. Ik zeg altijd tegen de bruid: ‘jij mag te laat komen. Het is jullie dag. Wij wachten wel. Als je te vroeg komt schep je paniek. De organist heeft de registers niet open, de misdienaars de haren nog in de war, de zangeres parkeert haar auto, en vooral, de pastoor is er nog niet! Kom gerust wat te laat, dan zijn we er klaar voor!

OLD TIMER

Bruiloften zijn hoogtepunten in de kerk. Voor de kerkdeur van Voerendaal verzamelen zich altijd groepjes mensen die willen genieten van de aanblik van bruid en bruidegom. Daarom noemen we het huwelijk een sacrament. De liefde van deze jonge mensen, hun verlangen om samen oud te worden is oogverblindend en hartverwarmend. Die twee, op deze dag, zijn een beeld van God. De Onnoembare kunnen we niet zien en zelfs niet bedenken, maar hier straalt Zijn heerlijkheid.
Van hun entree maken ze iets. Ze gaan de avond tevoren apart slapen. De bruid nog eens bij haar ouders, de bruidegom zal haar afhalen! Het huwelijk dat ze sluiten is eigenlijk al begonnen toen ze het ouderlijk huis om elkaar verlieten. Ze arriveren bij de kerk in een oude auto. De auto is ouder dan hun huwelijk kan worden. Dat drukt uit dat hun liefde iets is dat de tand des tijds weerstaat. De liefde komt uit de eeuwigheid.

FOTOGRAFEN

Om het bruidspaar heen dansen fotografen. Een echte en enkele amateurs. Hun uitrusting is licht geworden in de loop der jaren, maar soms torsten zij aan riem en om de schouder zware lampen en batterijen. Ze doen van alles. Een klein manneke keek voortduren spiedend om zich heen, naar het dak van de biechtstoel, de preekstoel, je zag hem zoeken naar een origineel perspectief. ‘Asterein geit hea zich ligke.’  siste een oudere acoliet me in het oor. Enkele seconden later ging hij languit voor het bruidspaar op de altaarvloer liggen om het van onderop te fotograferen.
Ik laat ze geweren. Het is hun broodwinning en het bruidspaar heeft ze gekozen. Flitslicht hoort bij een plechtigheid als klokken en wierrook. Er is eigenlijk maar één ding dat ik niet verdraag. Ik wil geen dingen opnieuw doen terwille van de foto. Dat is niet echt. Ik weiger het bruidspaar opnieuw een hand te geven omdat de fotograaf te laat erbij was. Het huwelijk moet geen schertsvertoning worden terwille van nep-foto’s. Gemist is gemist.

PARABEL VAN DE BATTERIJEN

Ik stel me voor dat Jezus vandaag een parabel vertelt over het Rijk van God. De werkelijkheid van God tart onze fantasie. Een bruiloft komt er nog het dichtste bij. De eerlijke liefde van twee jonge mensen die zich op zijn mooist hebben uitgedost en zich verheugen in het gezelschap van velen die het hun zo gunnen.
‘Er was eens een bruiloft’, begint Jezus. Daar waren fotografen. Het paar liet op zich wachten. Pastoor had gezegd: ‘Kom gerust wat later!’ Vlak voor de huwelijkssluiting merkt de fotograaf dat zijn batterij leeg is. De camera begint duidelijk hoorbaar te pieren. Hij krijgt een rood hoofd. De priester gaat verder: ‘Gaat u dan nu staan en geef elkaar de rechterhand.’ De fotograaf wendt zich tot zijn collega: ‘Ik zie dat u dezelfde batterijen hebt, mag ik er eentje lenen?’ Deze voelt zich in zijn eer aangetast. ‘Hoezo, dan kan ik toch niks meer.’ ‘Tot in de dood?' vraagt de priester. ‘Ja dat beloof ik!’ De amateur maakt zijn kiekje. De ander is wanhopig. Hij kan zijn handel vergeten. Hij heeft het moment gemist.
Denk daaraan, zegt Jezus.

WEES VOORBEREID

Jezus zegt niet dat die ene jongen sympathiek is. Het zou grootmoedig zijn geweest als hij zijn camera in het uur van nood had uitgeleend. De danseresjes die de olie alleen voor zichzelf willen houden zijn niet bepaald bezield door de Geest van God. Wat Jezus wil zeggen is dit: leer van deze situaties dat je voorbereid moet zijn. Zoals een fotograaf zijn batterijen controleert voordat hij naar de bruiloft gaat, zo moeten jullie ervoor zorgen dat je altijd God kunt ontmoeten. Wees altijd klaar om je te verantwoorden want je weet niet wanneer Hij komt.

BLOEMBLAADJES

Lieve kinderen.
Julia mocht bruidsmeisje zijn. Julia was pas zeven jaar. Of liever: ze was ál zeven jaar. Tante Emma trouwde en Julia mocht bruidsmeisje zijn. Op school had ze het in het kringgesprekje al verteld: ‘ze ging trouwen.’ Ja heus, ze ging trouwen. ‘Ik krijg een bruisjurk en ik was meisje. De hele dag.’ Toen de kinderen vroegen: ‘Met wie ga je dan trouwen?’, zei ze alleen maar ‘gekkie. Ik ga gewoon trouwen.’
Ze kreeg een prachtige witte jurk en zat geduldig bij de kapper. Haar nageltjes werden gelakt, zelfs van de tenen - zonde van de sokken. Ze kreeg een mandje met bloemblaadjes. Die mocht ze strooien. Ze pakte twee blaadjes tussen wijsvinger en duim en gooide ze een beetje de lucht in. Ze dwarrelden feestelijk omlaag. Met vijf of tien blaadjes was het effect nog geweldiger. ‘Pas op, straks is je mandje leeg!’, riep mamma. ‘Ik moet toch oefenen”, zei Julia en wierp een handvol blaadjes omhoog. ‘Niet hier, ik heb pas geveegd’, riep mamma weer.
Een half uur later begon de mis. Julia werd een beetje verlegen. Al die fotografen. Ze zei bij zichzelf: ‘Dapper zijn. Het is je huwelijk.’ Ze liep plechtig in het midden van het pad naar voren, graaide in het mandje, en... en het mandje was leeg! Julia schoot vol en rende naar mamma. Haar hele huwelijk was mislukt omdat ze niet goed had opgelet. Geef mij het mandje maar, dan loop je gewoon mee.
De pastoor keek om en zei: ‘Je bent mooi genoeg van jezelf, en als je niet strooit maak je de koster ook nog blij.’