Wij zijn de behoeders van de plaatsen waar de liefde bloeit (2005)

In de parabel van de misdadige wijnbouwers
gaat het over een wijngaard, een uitgekozen plek,
die God met speciale zorgen koestert en met Zijn Liefde omringt.
Waar zou die wijngaard van God op onze dagen te vinden zijn?
In één bepaald, zeer gelovig land
of in één vurig bedevaartsoord?
Neen, in onze tijd is Gods wijngaard te vinden
op eender welke plaats op onze aarde
waar Zijn Liefde de kans krijgt op te schieten
en tussen de mensen goede vruchten voort te brengen.
En wij, wij zijn de beheerders van die wijngaard.
Wij zijn dus de behoeders van de bevoorrechte plaatsen
waar de liefde nog kan bloeien en tastbaar worden :
ons gezin, onze leefgemeenschap, onze Kerk.

Wat zijn toch de goede vruchten
die God van ons mag verwachten.
"Blijdschap, vrede en geduld,
vriendelijkheid, goedheid en trouw,
zachtheid, verzoening en rechtvaardigheid"
God droomt en hoopt dat onze wereld hierdoor
meer en meer Zijn wijngaard zou worden,
Zijn Rijk, waar de liefde ervaren en doorgegeven wordt.

Maar Gods liefdesaanbod wordt blijkbaar diep gekwetst.
In de plaats van goede vruchten voort te brengen
worden de wijnbouwers ondankbaar en opstandig.
Het eigenbelang steekt de kop op.
Zij willen zich de wijngaard toe-eigenen.
Zij mishandelen de afgezanten van de Heer.
Zij vermoorden zelfs zijn Zoon.
De parabel eindigt met een scherpe veroordeling
van zoveel liefdeloosheid:
"God zal Zijn wijngaard aan een ander volk geven
dat wél goede vruchten afdraagt."

Voor Mattheüs betekende dit duidelijk
dat de taak die tot dan toe aan de Joodse leiders was toevertrouwd
nu zou worden overgenomen
door jonge Kerk van de verrezen Heer Jezus

Wat zou dat voor ons betekenen?
Misschien wel dit:
Wanneer wij op een bepaald ogenblik
vooral gaan handelen uit eigenbelang,
als wij niet meer liefdevol leven,
niet meer dankbaar en geduldig,
niet meer vriendelijk en trouw
of niet meer rechtvaardig zijn,
dat dan het Rijk Gods gewoon niet meer onder ons aanwezig is.
Dat God dan niet meer leeft in ons midden.
Maar dat Hij telkens opnieuw herleeft
waar Hij dankbaar erkend wordt
als Schepper en Eigenaar van onze aarde
en waar Zijn Zoon aanvaard wordt
als Redder van onze mensenwereld.
God herleeft telkens opnieuw
tussen diegenen die het aandurven, ondanks alles,
toch vriendelijk en trouw en rechtvaardig te zijn.
Hij wordt tastbaar tussen diegenen
die de liefde tot fundament en hoeksteen van hun leven maken.
"De steen die de bouwlieden hebben verworpen
is de hoeksteen geworden!"
Waar Jezus en Zijn dienstbare liefde de hoeksteen worden,
daar woont God!

En wij mogen de dankbare behoeders zijn
van de plaatsen waar Jezus' dienstbare liefde
in onze dagen bloeit.