Hoe vaak moet ik mijn broeder vergeven (2005)

×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 131 niet laden
Zusters en broeders,

Simon Wiesenthal zet zich, als overlevende van de concentratiekampen,  een leven lang in om de herinnering aan de miljoenen slachtoffers van het Duitse Nazi-regime, joden en anderen, eervol te bewaren. Hij ijvert als weinig anderen voor de rechten van elke mens. Voor waardigheid en waarheid. Voor vrede en verzoening ook…

In een van zijn boeken: ‘De Zonnebloem’, vertelt hij hoe een stervende Duitse soldaat hem om vergeving vroeg, om toch niet te moeten sterven in de wanhoop van een ondraaglijke schuld.
Wiesenthal schrijft dat hij zich afgekeerd heeft, en de man in zijn schuld heeft laten stikken. Een woord van vergeving kwam er niet.

Het voorval heeft de man nooit losgelaten. Vele jaren later schreef hij aan filosofen een brief met daarin de vraag of hij die man ja dan neen vergeving had moeten schenken. Want misschien weegt, zwaarder nog dan schuld, wroeging…

Het is aan ons niet om te zeggen: ja of neen, er had vergeving moeten zijn of juist niet.
Het antwoord is aan de stilte, of aan het geweten van elke mens.
Want wie zijn wij.

Wij worstelen toch ook, welhaast elke dag, met het spook van schuld en kwaad en zonde.
Wij hunkeren toch ook, welhaast elke dag, naar een woord van vergeving, dat troosten kan, en moed schenkt?
En welhaast elke dag toch, vragen mensen aan elkaar: wil mij vergeven, reken mij dit of ander kwaad niet aan…
En welhaast elke dag worstelen we, bewust of onbewust met diezelfde vraag: vergeven of niet…

Het is gemakkelijk, zusters en broeders,
Te zwaaien met het evangelie en te roepen, te wijzen, te zeggen: hier zie, het staat erin: tot zevenmaal zeventig maal moet ge vergeven. Altijd moet ge vergeven…
Maar het is een gevecht.
Hoe mooi ook, het is een van de meest confronterende passages uit heel de Bijbel. Het snijdt in ons hart, en het snijdt in ons geweten.
Vergeven is zo moeilijk…

En toch…
Toch is het de enige manier om het kwaad een halt toe te roepen. De enige manier om de toekomst niet uit te leveren aan het falende verleden.
Want kwaad en zonde schreeuwen om vergelding, oog om oog, tand om tand u kent het wel… het is de natuurwet. Het zit ons ingebakken, zoals ook alle ingehouden geweld.Alleen vergeving legt de spiraal van het geweld stil.
Alleen vergeving maakt van ons nieuwe mensen…

Mag het ons gebed worden, goede mensen?
Mag het onze vraag zijn, naar God toe,
Dat Hij ons de kracht schenkt om vergeving te schenken.

Niet een keer,
Niet zeven keer,
Niet 490 keer,
Maar telkens, telkens weer…

Dat we lang genoeg mogen leven,
Om de kunst van vergeven te leren…

AMEN.