Het "niet uitgesprokene" (2008)

"Wanneer uw broeder gezondigd heeft,
wijs hem dan onder vier ogen terecht".
Wij dragen de verantwoordelijkheid
om mensen die verkeerd doen, daarop te wijzen,
om hen zo van hun dwaalwegen af te brengen.
Maar werkt zo'n "broederlijke vermaning" wel?
Hoeveel ouders en opvoeders worstelen niet met de vraag
hoe je probleemkinderen moet aanpakken
om hen weer op het goede pad te brengen,
en hoe moeilijk dat is...

Wat zou Jezus daarmee willen zeggen?

Dat wij zeker niet moeten oordelen,
maar wel op een "broederlijke manier" zeggen
dat het kwade dat iemand doet, ook mij raakt.
En nog:
we hebben allemaal de ervaring van het "niet uitgesprokene".
Zien dat iemand in zijn ongeluk loopt,
zich ergeren aan iemands gedrag
en geen manier vinden om dat "broederlijk" uit te spreken.
Zoiets stapelt zich beetje bij beetje op
en doet mensen van elkaar vervreemden:
echtparen, ouders en kinderen, familieleden...
Dat is heel erg, dat maakt ook een gemeenschap kapot.
Zou Jezus niet willen zeggen:
Spreek dat uit, het goede oproepend in je medemens,
gelovend dat hij kan verbeteren.
Wanneer we zo kunnen handelen
kan Jezus inderdaad zeggen:
"Waar twee of drie in mijn Naam verenigd zijn
daar ben Ik in hun midden..."