15e zondag door het jaar

×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 233 niet laden
De tekst van het evangelie van vandaag roept dikwijls heel veel vragen op. Dat komt onder andere doordat de tekst een fragment is, losgemaakt uit een groter geheel, een knipsel uit een veel groter bericht. Wil je het echt goed kunnen verstaan dan heb je meestal ook de context nodig. Maar wat het vooral bijna iedere week moeilijk maakt, is dat alles speelt in een andere wereld, cultuur en tijd dan de onze. Veel is geschreven vanuit een door de tijd van toen gekleurde beleving. En vaak worden er beelden gebruikt die toen alledaags, maar nu voor ons onge¬woon zijn. Zodoende roept een evangelietekst vaak meer vragen op dan één preek kan beantwoorden.

Vandaag is dat allemaal niet het geval. Meestal trouwens, als Jezus ‘spreekt in parabels', is meteen helder wat Hij bedoelt. Een preek is dan eigenlijk ‘overbodige luxe'. Vandaag dus ook wellicht. Iedereen weet immers dat het met woorden gaat als met alle zaaigoed: wat je zegt kan in goede of slechte aarde vallen. Een woord kan iemand raken, ontroeren, goed of kwaad doen. Het kan iets teweegbrengen, vrucht dragen, maar het kan ook aan je voorbij waaien. Of: het ene oor in- en het andere uitgaan zonder dat het bodem vindt, wortel schiet, vrucht draagt.

Zo gaat het ook met Gods woord: veel van wat Jezus zegt verwaait in de wind, gaat verloren, valt niet in goede aarde. Een klein gedeelte komt goed terecht. Maar dat beetje draagt volop vrucht. Dat is bemoedigend voor wie mogen, moeten preken en Jezus' woorden uitzaaien: het meeste valt verkeerd. Maar een beetje draagt vrucht, rijke vrucht.

In samenleving en kerk kijken we naar, en verkijken we ons meestal op de grote getallen. Zo dacht ik dat de braderie afgelopen zondag een succes was, want: ‘je kon over de koppen lopen'. Maar een middenstander vertelde me dat hij nauwelijks iets verdiend had. ‘Veel kijkers, maar geen kopers', wist hij te vertellen. En wij ‘in onze branche' noemen Kerstmis geslaagd omdat de kerken voller zijn dan ooit. Maar die volle kerken leveren maar weinig vrucht op, want met de stal wordt ook het evange¬lie weer voor een jaar op zolder gezet. Grote getallen zeggen niets.

Dat leren we ook van Jezus, juist als het zo druk is dat Hij de boot in moet om de vele mensen te kunnen ‘beroepen' zegt Hij dat er heel veel toehoorders zijn, maar weinig echte luisteraars. Dat kan een troost zijn voor wie in het schip van de kerk staande steeds meer lege plekken ziet, zich in de boot genomen voelt en wel eens heimwee heeft naar de volle kerken van toen.

Maar die lege plekken stellen ook de vraag of we wel goed zaaien. En: zoeken we wel de goede plekken uit om te zaaien? De schuld dat er weinig opkomt kan ook wel eens aan de zaaier liggen... Misschien preekt de kerk wel te veel en luistert ze te weinig; misschien zaait ze te veel en graaft ze te weinig naar wat er omgaat in mensen ‘aan hoop en twijfel, domheid, drift, plezier, onzekerheid'.

De Duitse theoloog Bonhoeffer zei over dominees wat ook voor roomse predikanten geldt: ‘Ze menen altijd iets te moeten ‘geven'. Ze vergeten dat luisteren een grotere dienst kan zijn dan praten'.

Als gelovigen op hun beurt woorden zaaien, worden ze vaak niet gehoord door hen die denken dat God alleen via hen aan het woord komt. De grond waarop goedwillende gelovigen zaaien blijkt vaak even hard als het marmer van de kerkvloer...